تلویزیون

وقتی بحث تغییر دکوراسیون به ذهن ما می رسد خیلی از ما سریع به تغییر تلویزیون منزل خود فکر می کنیم. اولین نکاتی که برای تهیه تلویزیون به ذهن ما می رسند این است که چقدر بزرگ باشد، چه کیفیتی داشته باشد، و در آخر قیمت آن چقدر باشد. سپس به سراغ میز تلویزیون می رویم. برای برخی افراد، خرید یک تلویزیون ممکن است هرگز به چیزی بیش از این نرسد. اما اگر واقعا می خواهید بیشتر از پولتان استفاده کنید، یا می خواهید بدانید که واقعا با تلویزیون هایی که بررسی میکنید چه اتفاقی میافتد با ما همراه باشید. با وجود این فقدان اطلاعات، امروزه افزایش تقاضا برای تلویزیون های با کیفیت UHD را مشاهده می نماییم، زیرا مصرف کنندگان به درک بهتر این ویژگی ها که واقعا برای افزایش درگیر شدن در تصویر اهمیت دارد، می پردازند.

همانند تمام وسایل صوتی و تصویری، چون رادیو، کنسول بازی، سینما خانگی و ... سطح عمیق پیچیدگی وجود دارد که اکثر ما هرگز نمی توانیم آن را درک کنیم - و دیگران حتی نمی خواهند بدانند که همه آن ها چگونه کار می کند. چیزی که هنگام خرید واقعا مهم است این است که شما به عنوان یک مصرف کننده چه تعریفی در ذهن خود برای تلویزیون مد نظر ساخته اید. بنابراین، بیایید جنبه های مهم تر در تلویزیون را بررسی کنیم تا با آنچه یک تلویزیون جدید معنا می دهد آشنا شویم.

نوع صفحه نمایش

یکی از اولین مواردی که برای محدود کردن جستجوی شما این است که نوع تلویزیون مورد نظر خود را بشناسید. تلویزیون های ال سی دی، تلویزیون های ال ای دی، تلویزیون های OLED و تلویزیون های پلاسما برای انتخاب وجود دارند.

تلویزیون پلاسما:

اگر شما در حال برنامه ریزی برای گرفتن یک تلویزیون نسبتا بزرگ هستید و در حالیکه دنبال تماشای سینمایی با کیفیت بالا هستید، ممکن است تلویزیون پلاسما برای شما مناسب باشد. این نوع تلوزیون دارای کیفیت رنگ عالی و نسبت کنتراست بالا می باشد، که یک تصویر زیبا را رقم می زند. علاوه بر این، آنها اغلب زاویه دید گسترده ای دارند، بنابراین برای گرداوری چندین نفر در اطراف صفحه نمایش مناسب تر بوده و با این وجود هم یک تصویر واضح از هر که نشسته باشند، بدون ترکیب رنگ عجیب و غریب یا تصویری ناکامل به نمایش می گذارد. تنها مشکل تلویزیون های پلاسما این است که خیلی درخشان نبوده و نور اطراف برای دیدن صفحه نمایش ممکن است خلل ایجاد نماید.

تلویزیون LCD:

صفحه نمایش (D)  کریستال (C)  مایع (L) بسیار شایع بوده و ممکن است ارزان ترین گزینه باشد. این نوع صفحه نمایش کم مصرف بوده و معمولا رنگ خوبی دارند. برای استفاده های معمولی کاملا مناسب هستند. با این حال، اگر شما می خواهید بازی های با سرعت فریم بالا انجام دهید، این ممکن است بهترین انتخاب شما نباشد. علاوه بر این، آنها نقطه دید بسیار محدودی دارند، به طوری برای مثال فردی که در سمت راست نشسته است، زاویه بسیار سختی برای تماشای هر چیزی دارد.

LED تلویزیون :

تلویزیون هایی که به عنوان LED معرفی می شوند در واقع فقط تلویزیون های ال سی دی هستند که LED ها را به عنوان نور پس زمینه برای کریستال های مایع در صفحه نمایش استفاده می کنند. اگر یک تلویزیون دارای "اندکی نور درخشنده" باشد، هنگامی که به نسبت کنتراست میرسد، یک مزیت محسوب می شود. علاوه بر آن، تلویزیون های LED دارای قدرت مصرف کمتری نسبت به LCD های استاندارد و پلاسما هستند. اما متاسفانه، ممکن است گران تر باشند.

تلویزیون OLED:

تلویزیون های دیود با نور آلی در واقع با تلویزیون های ال سی دی متفاوت هستند. تلویزیون های OLED از چراغ های رنگی برای ایجاد تصویر استفاده می کنند، به طوری که درمصرف برق صرفه جویی می کنند، هر چند همیشه به اندازه ای که تلویزیون های  LED صرفه جویی می کنند نمی رسد. آنها موفق به ایجاد یک تصویر با کیفیت بالا و درخشان می شوند، بنابراین ممکن است برای کسانی که در حال تماشای تلویزیون در طول ساعت های روشن تر، برنامه ریزی می کنند، بهتر باشد، در غیر اینصورت، این درخشش می تواند مشکل ساز باشد. آنها همچنین دارای نسبت کنتراست بالا هستند، چون پیکسل های سیاه در واقع هیچ نوری را منتشر نمی کنند، و این باعث ایجاد تصاویری سینمایی عالی می شود. متاسفانه صفحه نمایش های OLED هزینه زیادی برای ساختن دارند، بنابراین شما باید کمی بیشتر هزینه کنید. آنها همچنین برخی از مشکلات چون زاویه دید که بر روی تلویزیون های ال سی دی تاثیر می گذارند را نیز دارند.

نسبت و ریت کنتراست

بسیاری از شرکت ها نسبت کنتراست تلویزیون خود را بسیار متفاوت تعیین می کنند. نسبت کنتراست، به سادگی تفاوت در روشنایی بین تاریک ترین سیاهی و روشن ترین سفیدی که تلویزیون می تواند تولید کند می باشد. با نسبت کنتراست کم، مناطق سیاه و سفید یک تصویر ممکن است بیشتر شبیه به خاکستری تمیز باشد، یا ممکن است مناطق روشن دارای تیرگی باشند. شما اغلب اعدادی مانند 2000: 1 یا 5000: 1 را برای نشان دادن نسبت کنتراست مشاهده می نمایید، و در فرضیات، نسبت بزرگتر، بهتر است.

بهترین روش این است که سایت بررسی خارج از کارخانه را چک کنید که نسبت کنتراست را بیان کند. در غیر اینصورت، حتما تلویزیون را در یک مکان تاریک، با چراغ های خاموش مشاهده نمایید، زیرا زیر نور محیط به سختی می توان گفت که سیاه و سفید تلویزیون چگونه تغییر می کند. اگر می دانید ممکن است که هنگام مرور وقت آن را نداشته باشید ، فقط با توجه به اینکه هنگامی که یک نسبت کنتراست به عنوان "واقعی"true  یا "بومی" native به عنوان "دینامیک" dynamic  تبلیغ می شود، توجه کنید. نسبت کنتراست واقعی یا بومی بیشتر احتمال دارد به شما عدد حقیقی را نشان دهد.

تکثیر و عمق رنگ

این مورد به احتمال زیاد درست بیان می شود، چون تولید کنندگان نمی خواهند مصرف کنندگان خود را در این مورد ناامید کنند. اما اگر بخواهید یک تلویزیون با قیمت مقرون به صرفه خریداری کنید، ممکن است بخواهید مطمئن شوید که با یک بیت عمق "8 بیت در هر کانال" یا بیشتر، با تاکید خاص بر "در هر کانال" تلویزیون می تواند رنگ های کافی برای برآوردن چشم انسان و تصاویر واقعی واقع بینانه ایجاد کند.