گلیمچه یکی از دستبافت های هنرمندان ایرانی که اغلب در منطقه مازندران دیده می شود. از جمله گلیمچه متکازین است که نقوش آن از اشکال هندسی می باشد. بافندگان بدون نقش و تصویر عینی و تنها با آنچه که در ذهن خود دارند، گلیمچه را می بافند.
اگر به روستاهای مازندران سر بزنید، حتماگلیمچه قدیمی خواهید دید. برای بافت گلیمچه از پشم استفاده می شود. در برخی از روستاها مراحل نخ ریسی و رنگرزی هم توسط بافندگان انجام می شود. در حال حاضر برای بافت گلیمچه، نخ ها از بازار تهیه می شود که کیفیت بیشتری هم دارند.
ویژگی های گلیمچه
گلیمچه طولی برابر با 100 تا 150 سانتیمتر و عرض بین 60 تا 90 سانتیمتر دارد. اگر بافنده بخواهد گلیمچه بزرگتر این ابعاد داشته باشد، چندین گلیمچه را بهم متصل می کند. اگر چه نخ غالب برای بافت گلیمچه، پشم است، اما نخ پنبه ای با نمره 20 دوازده لا برای بافت تارها استفاده می شود و برای پود پشم 5 دولا کاربرد دارد. گلیمچه در ابتدا برای زین اسب استفاده می شد. اما کم کم به یک وسیله برای مفروش کردن خانه هم تبدیل شد.
کاربرد گلیمچه
از این گلیمچه ها روستاییان برای زیرانداز، رختخواب پیچ، رویه کرسی، پادری و خوجین استفاده می کنند. اما در شهرها اغلب برای روتختی، رویه مبل، کوسن، رومیزی، کیف و انواع موارد تزیینی کاربرد دارد.